12 نکته درباره تاثیر روانی کرونا؛ چه باید کرد؟ - وبلاگ مستند

به گزارش وبلاگ مستند، روش های خلاقانه ای برای برقراری ارتباط ابداع شده است. ازتماس های آنلاین گرفته تا کنفرانس های مجازی ومانند آن. اما همه مردم به فناوری و امکانات لازم برای اتصال آنلاین دسترسی ندارند. پس دولت ها چگونه ازاین افراد حمایت خواهند کرد؟

تأثیر روانی بیماری کرونا و زندگی در قرنطینه چیست؟ و چطور می شود با آن مقابله کرد؟ برای کاهش مسائل روحی ناشی از این شرایط، در حال حاضر و طی هفته های آینده چه راه چاره هایی باید درنظر گرفته شود؟ و هنگامی که زندگی عادی از سر گرفته شود، چه تغییراتی رخ خواهد داد؟

1- اضطراب و نگرانی طبیعی است

دکترجورج هو روانشناس بالینی بیمارستان پودونگ یونایتد شانگ های می گوید: هنگام رویارویی با چنین بحران هایی ترس و اضطراب پدیده ای بسیار رایج ومعمول است. این ترس و نگرانی هنگامی که بیماری، جان ما را تهدید می نماید ویا زمانی که احتمال ناقل بودن نزدیکان وعزیزانمان می رود، می تواند تاثیرات منفی فزاینده ای بر زندگی ما بگذارد.

دکتر هو می افزاید: پدیده دیگری به نام واکنش استرس حاد وجود دارد که به نوعِ واکنش افراد در مراحل اولیه پس از تجربه آسیب زا باز می شود.

2- ممکن است میزان تحمل ما در برابر سختی ها کاهش یابد

اگردر کنار خانواده یا نزدیکان خود احساس می کنید کم طاقت شده اید، یک دلیل ساده برای این امر وجود دارد. دکترهو شرح می دهد که میزان بردباری و تحمل ما در برابر ناملایمات، درواقع بستگی زیادی به توانایی های عمومی ما در غلبه بر سختی های زندگی مان دارد.

اگر تمامی توان تحمل و شکیبایی خود راصرف یک مورد یعنی قرنطینه شدن کنیم، بدیهی است که میزان کمتری ازآن برای دیگر امورزندگی از جمله مدیریت خانواده، مدیریت کار، مدیریت روابط اجتماعی یا مدیریت امور اقتصادی باقی می ماند.

در چنین شرایطی متوجه می شویم که مسائل جدیدی را تجربه می کنیم که پیشتر برایمان وجود نداشت. مسائلی که ناشی از کاهش توان تحمل، مدارا و بردباری در ماست.

3 - برای بعضی، قرنطینه بی نهایت سخت و طاقت فرسا بوده

برپایه یک نظرسنجی که کالج سلطنتی لندن با همکاری شرکت ایپسوس موری با موضوع آنالیز چگونگی مقابله با قرنطینه انجام داد، 15 درصد مردم قرنطینه را بی نهایت سخت توصیف کردند. 14 درصد دیگر گفتند که احتمال می دهند تا چند هفته آینده فشار آن بیشتر و سخت تر شود و 6 درصد هم گفتند که درزمان قرنطینه ازخدمات مشاوره تلفنی بهره گرفته اند.

4 - سالخوردگان آسانتر ازجوانان با قرنطینه کنار آمده اند

پروفسور بابی دافی از کینگز کالج می گوید: نکته برجسته این است که این موضوع با تفاوت میان نسل ها نیزارتباط دارد. چرا که تحمل قرنطینه برای جوانتر ها سختتر از سالخورده هاست. یک چهارم ازکسانی که در نظرسنجی شرکت کردند می گویند که جدا از مدت زمان طولانی، قرنطینه چندان هم سختنیست. بابی دافی معتقد است بیشتر افراد این گروه را مسن تر ها تشکیل می دهند.

در انتهای دیگراین طیف، از هر ده نوجوان و بزرگسال چهار نفر می گویند که تحمل این پدیده برایشان بسیار سخت است و امیدوارند که طی دوره کوتاهی به سرانجام برسد. دراین نظرسنجی افراد خوداشتغال و کسانی که محدودیت های اقتصادی دارند نیزشرکت نموده اند. کسانی که احتمالا به دلیل کم شدن امکان کار، درآمدشان نسبت به کارمندان رسمی کمتر شده است.

5 - ازهر ده نفر، هفت نفر هوادار قرنطینه اند

ازدیگر یافته های نظرسنجی یادشده این بود که از هر ده نفر، 9 نفر پشتیبان اقدامات قرنطینه ای بودند و 7 نفر از هر 10 نفر نیز ازاعمال محدودیت های شدید حمایت کردند.

6 - بچه ها آسیب پذیر بیشتر در معرض خطر هستند

به نظر هلن وسترمن متخصص حمایت از بچه ها، خانه برای بعضی از بچه ها محیط امنی نیست و با تعطیلی مدارس این افراد در معرض مخاطرات تازه ای قرار می گیرند. بچه ها با ما از تجربه اضطراب و افسردگی سخن می گویند و این در حالی ست که دراین مدت تماس ها در خصوص سوء استفاده های خانگی از بچه ها افزایش یافته است.

قرنطینه مسائل بچه ها آسیب پذیر را روز به روز تشدید می نماید. خط تلفنی تماس با بچه ها یکی از موارد حمایتی از این بچه ها در معرض خطر است تا این ایام را سپری نمایند.

7 - سیاست چماق و هویج؟

استفان ریشر استاد روانشناسی و علوم اعصاب در دانشگاه سنت اندروز در هنگام شیوع ویروس کرونا به دولت بریتانیا مشاوره می داد. او می گوید: رویکرد دولت نباید این باشد که زنجیر بزرگی به پای مردم ببندد، بلکه باید در خصوص محدودیت های عملی مردم اندیشه نموده و به آن ها در برآورده کردن احتیاجهایشان یاری کند.

مثلا در مدیریت پارک ها به جای سرزنش کردن مردم به دلیل رعایت نکردن فاصله اجتماعی، باید فضا های سبز بیشتر و بزرگتری را در اختیار عموم قرار داد. فضا هایی مانند زمین های گلف یا زمین های بازی. این روانشناس می افزاید: به گمان من برای مقابله با این بحران به روش های خلاقانه تری احتیاج داریم.

8 - ارتباط، ارتباط و ارتباط

پروفسور ریشر می گوید: انزوا برای شما بد است. در حقیقت تخمین زده می شود که پیامد های جسمی انزوا و گوشه گیری تقریباً برابر با کشیدن 15 سیگار در روز است. بنابراین، پرسش اصلی این است که چگونه می توان بدون غرق شدن در انزوای اجتماعی، به شکل فیزیکی از افراد فاصله گرفت؟

روش های خلاقانه ای برای برقراری ارتباط ابداع شده است. ازتماس های آنلاین گرفته تا کنفرانس های مجازی ومانند آن. اما همه مردم به فناوری و امکانات لازم برای اتصال آنلاین دسترسی ندارند. پس دولت ها چگونه ازاین افراد حمایت خواهند کرد؟

ریشر می گوید این ایده خوبی است که مثلا دولت به گونه ای با شرکت های مخابراتی تعامل کند که در دوران قرنطینه از قطع شدن اینترنت و تلفن کسانی که بدهی دارند جلوگیری شود.

9 - هنگامی که زندگی عادی از سر گرفته شود، به حمایت های عاطفی و روانی بیشتری احتیاج خواهیم داشت

پروفسور نیل گرینبرگ مشاور روانپزشکی حرفه ای است.

او می گوید: بی گمان احتیاج به افزایش حمایت از سلامت روان مردم وجود خواهد داشت به ویژه افراد آسیب پذیری که پیشتر نیز از مسائل روحی و روانی رنج می برده اند، کسانی که به طور جدی بیمار بوده اند و بهبود یافته اند. همچنین کارگران و کارمندان بخش های کلیدی وحیاتی که وظایفی چالش برانگیز وسخت بر عهده داشته اند. هر چه جلو می رویم احتیاج این افراد به حمایت بیشتر می شود.

10 - دیگر نمی توان مثل سابق به شغل و امور روزمره پرداخت

پروفسور گرینبرگ می گوید: هنگامی که ما به حوادث آسیب زا می نگریم، درمی یابیم که حمایت هایی که آسیب دیدگان به آن احتیاجمندند، از میزان، شدت و بزرگی حادثه مهم تر است و در اولویت واقع شده است. این روانپزشک می گوید: نباید طوری رفتار کنیم که انگارهیچ اتفاقی نیفتاده و همه چیزمانند گذشته است.

11 - با سرانجام دوران قرنطینه ممکن است شادی ونشاط اولیه به افسردگی منجر شود

معلوم نیست که با برچیده شدن قرنطینه بتوانیم همچون گذشته مرتب به رستوران های محبوب مان سر بزنیم یا با دوستان وخویشاوندان ملاقات کنیم. دکتر هو می گوید: در شروع حس سرخوشی و شادی خواهیم داشت، اما این احساس می تواند به سرعت به نوعی سرخوردگی و اندوه بیانجامد.

باید بپذیریم که دنیا دیگر مانند دوران پیش از همه گیری نخواهد بود. این روانشناس می گوید: زندگی در جنبه های گوناگونش عمیقاً تغییر خواهد نمود و بامقداری اندوه و غم آمیخته خواهد شد.

12 - بسیاری ازما نیرومندتر از این بحران گذرخواهیم کرد

مردمان همیشه در شرایط سخت و چالش برانگیز کار های قابل توجهی انجام می دهند. اگرچه بیشتر مردم با مسائل مقابله می نمایند، اما به سادگی می توان تصور کرد که چه مسائل روانی و عاطفی درانتظارشان خواهد بود.

پروفسور گرینبرگ می گوید: نظریه ای وجود دارد که از آن با عنوان بالندگی پس ازآسیب یاد می شود؛ بسیاری از کارکنان خط مقدم رویارویی با کرونا کار های شگفت انگیز و خارق العاده انجام داده و توانایی هایی از خود بروز داده اند که پیش تر درخود نمی دیدند. با انجام این کار ها حس رضایت آنان از خودشان بالا می رود و بسیاری از آن ها با احساس قدرت بیشتری از این بحران سر بر می آورند و خود را نیرومند تراز آنچه بودند می یابند.