یکی از ثروتمندترین صادرکنندگان نفت دنیا غیرقابل سکونت می گردد - وبلاگ مستند

به گزارش وبلاگ مستند، گرمایش دنیای باعث شده دما در سراسر دنیا افزایش قابل ملاحظه ای پیدا کند اما کویت که یکی از گرم ترین کشورهای روی زمین است، به سرعت غیرقابل سکونت می گردد.

به گزارش وبلاگ مستند، کوشش برای سوار شدن به اتوبوس در ایستگاه مالیه شهر کویت در تابستان می تواند غیرقابل تحمل باشد. حدود دو سوم از اتوبوسهای شهر از این محدوده عبور می نمایند و برنامه های آنها قابل اطمینان نیست. دود حاصل از ترافیک سنگین هوا را پر نموده و سرپناه های کوچک تنها عده معدودی را جا می دهند. ده ها نفر زیر نور آفتاب می ایستند و برای در امان ماندن از تابش آفتاب سوزان، چتر به دست می گیرند. گرمایش جهانی باعث شده دما در سراسر جهان افزایش قابل ملاحظه ای پیدا کند اما کویت که یکی از گرم ترین کشورهای روی زمین است به سرعت غیرقابل سکونت می گردد. در سال 2016 دماسنج ها دمای 54 درجه را نشان دادند که بالاترین دمای ثبت شده در جهان در 76 سال گذشته بود. سال گذشته برای نخستین بار در ژوئن، چند هفته پیش از اوج گیری معمول گرما، دمای بالای 50 درجه را نشان دادند. طبق اعلام سازمان دولتی محیط زیست، دمای هوا در قسمتهایی از کویت ممکن است در فاصله سال 2071 تا 2100 حدبیشتر 4.5 درجه گرم تر از میانگین تاریخی باشد که نواحی زیادی از این کشور را غیرقابل زندگی خواهد نمود.

برای حیات وحش هم اوضاع به همین سختی است. در ماه های داغ تابستان لاشه پرندگانی که نتوانسته اند سرپناه یا آبی پیدا کند در سقف خانه ها مشاهده می گردد. دامپزشکی ها پر از حیوانات اهلی مانند گربه ها هستند که افراد آنها را دم مرگ از گرمای شدید و کم آبی بدن پیدا نموده اند. حتی روباه های وحشی هم صحرا را رها نموده و به شهرها می آیند که هنوز سرسبزی اندکی دارند؛ جایی که با آنها مثل یک آفت برخورد می گردد.

برخلاف کشورهای دیگر از بنگلادش گرفته تا برزیل که کوشش می نمایند بین چالشهای محیط زیستی با جمعیت زیاد و فقر گسترده توازنی برقرار نمایند، کویت چهارمین صادرنماینده بزرگ نفت عضو اوپک است. کویت با صندوق سرمایه دولتی که سومین صندوق سرمایه دولتی بزرگ جهانست و بیش از 4.5 میلیون جمعیت، فاقد منابع لازم برای کاهش گازهای گلخانه ای و تطبیق با سیاره گرم تر نیست اما با بی تحرکی سیاسی روبروست.

حتی همسایگان کویت که به صادرات نفت وابسته هستند، متعهد شده اند اقدامات اقلیمی قاطعانه تری انجام دهند. عربستان سعودی سال میلادی گذشته هدف صفر کردن آلایندگی ها تا سال 2060 را خاطرنشان کرد. امارات متحده عربی صفر کردن آلایندگی کربن تا سال 2050 را هدف گذاری نموده است. با این حال این کشورها که در میان بزرگترین تولیدنمایندگان سوختهای فسیلی مانده اند اعلام نموده اند کوشش می نمایند اقتصادهایشان را متنوع نموده و در منابع انرژی تجدیدپذیر و پاک تر سرمایه گذاری نمایند.

در مقابل، کویت در کنفرانس اقلیمی سازمان ملل در گلاسکو (COP26) که نوامبر گذشته برگزار گردید، متعهد شد انتشار گازهای گلخانه ای را هفت درصد تا سال 2035 کاهش دهد در حالی که مقدار آلایندگی ها باید 45 درصد کاهش پیدا کند تا اهداف توافق اقلیمی پاریس که محدود شدن گرمایش جهانی به 1.5 درجه است، محقق گردد. صندوق سرمایه گذاری 700 میلیارد دلاری کویت به سمت سرمایه گذاری در منابع پایدارتر روی آورده اما اعلام نموده که سوددهی همچنان اولویت اصلی این صندوق مانده است.

شیخ عبدالله الاحمد الصباح، مدیر سازمان دولتی محیط زیست کویت در کنفرانس COP26 خاطرنشان کرد کشورش مشتاق است از ابتکارهای بین المللی برای تثبیت اقلیم پشتیبانی کند. کویت بعلاوه متعهد شده است استراتژی کم کربن ملی را تا اواسط قرن جاری بکار گیرد اما اعلام ننموده است این استراتژی دربرگیرنده چه مواردی می گردد و شواهدی اندکی از اقدام در این زمینه وجود دارد. اگرچه کویت در میان کشورهایی است که بالاترین سرانه انتشار دی اکسید کربن را در جهان دارند اما ایده رها کردن خودروهای بنزینی برای بیشتر شهروندان کشوری که بنزین در آن از کوکاکولا مقرون به صرفه تر است و شهرها برای اتوموبیل ها طراحی شده اند، بیگانه است.

مدرسه اقتصاد لندن که مطالعات جامعی از نظر شرایط اقلیمی در کویت انجام داده است، دریافته است شهروندان مسن تر به فوریت این قضیه بدبین مانده اند و بعضی از آنها از توطئه ای برای ضربه زدن به اقتصادهای منطقه خلیج فارس صحبت می نمایند. در یک نظرسنجی عمومی، افراد بالای 50 سال با طرحهای ساخت یک شبکه مترو مانند شبکه هایی که در ریاض و دوبی وجود دارند، مخالفت کردند. بخش خصوصی تغییرات اقلیمی را مسئله ای می بیند که حل آن برعهده دولت است. شاید تا حدودی به این علت باشد که کویتی ها و شهروندان ثروتمند از اثرات افزایش دما مصون مانده اند. خانه ها، فروشگاههای بزرگ و خودروها به دستگاههای سرمایشی مجهز هستند و کسانی که متمول هستند، اغلب تابستان را در اروپا سپری می نمایند. با این حال استفاده زیاد از سیستمهای سرمایشی، استفاده از سوختهای فسیلی را افزایش می دهد. شرایط برای کسانی که نمی توانند از گرمای داغ فرار نمایند به خصوص کارگران خارجی بسیار بدتر است. اگرچه دولت کار در فضای باز در ساعات اوج گرما در بعدازظهرهای ماه های داغ تابستان را ممنوع نموده است اما کارگران زیر آفتاب به کار مشغول هستند. نتایج مطالعاتی که سال گذشته در ساینس دایرکت منتشر شد، حاکی از آن بود که در روزهای فوق العاده گرم شمار مرگ و میر دو برابر می گردد اما برای مردان غیرکویتی سه برابر می گردد که احتمالا مربوط به کارگران کم دستمزد است.

طبق گزارش آژانس اعتبارسنجی فیچ ریتینگ، تغییرات دما در دهه 2040 و دهه 2050 تاثیر به شدت روی اعتبار کویت تاثیر منفی خواهد داشت. با این حال با وجود ریسکهای رو به رشد، کشمکش بین مجلس منتخب و دولت منصوب شده از سوی خانواده حاکم بر کویت، پیشبرد اصلاحات در مورد مسائل اقلیمی و موارد دیگر را سخت نموده است.

بر اساس گزارش بلومبرگ، حتی اگر جهان پیروز شوند آلایندگی را به حد سریع کاهش دهند تا گرمایش جهانی فاجعه آمیز مهار گردد، کشورها باید خود را با شرایط اقلیمی به شدت متغیر تطبیق دهند. کارشناسان می گویند برنامه کویت برای این که این کشور را قابل سکونت نگه دارد، به هیچ وجه کافی نیست.