چرا مردم به یک مجری اعتماد نمی نمایند؟

به گزارش وبلاگ مستند، غلامعلی پیرایرانی ـ گوینده و گزارشگر باسابقه صداوسیما ـ معتقد است: مجری و برنامه های رادیو و تلویزیون زمانی مورد اعتماد هستند که سوالات مجری از مسوولی که در مقابلش قرار می گیرد، پرسش های مردم بوده و از پیش معین شده نباشد.

چرا مردم به یک مجری اعتماد نمی نمایند؟

پیرایرانی در گفت وگویی با وبلاگ مستند درباره ویژگی های مجری مناظره ها گفت: دوره های مختلفی احتیاج است تا این عزیزان باتجربه شوند. یک مجری وقتی در کنار یک کاندیدا قرار می گیرد، باید آنقدر به مسائل احاطه و آنقدر جسارت داشته باشد تا بتواند سوالات مردم را بپرسد. اگر غیر از این باشد، ما نمی توانیم به این مجری اعتمادی داشته باشیم.

او ادامه داد: حتی یک مجری نباید قبل از مصاحبه با کاندیدا، سوالاتش را مطرح کند؛ بهتر است پرسش ها را در حین مصاحبه بپرسد و با دست پر در برابر فرد مصاحبه شونده بنشیند و اگر دید که شخص به خطا می رود، بدون استثناء مساله را مطرح کند. اینجاست که مردم می توانند به چنین مجریانی و برنامه ای که ضبط می گردد اعتماد نمایند و صداوسیما یک برنامه نمایشی به مردم تحویل ندهد. اینگونه مسائل را باید از دیرباز در نظر می گرفتیم.

پیرایرانی سپس به ذکر مثالی در این زمینه پرداخت و گفت: در این دوره آقای ظهوریان را انتخاب کردند. ایشان گوینده خبر خوبی هستند اما من نمی دانم چقدر به مسائل مملکتی احاطه دارند؛ اما صد درصد می دانم با توجه به معذوریت و تواضعی که آقای ظهوریان در چهره شان آشکار است، نمی توانند در برابر بعضی از کاندیداها قد علم نمایند و ناچار هستند آنچه را که کاندیدا مطرح می نماید با بله گفتن از آن بگذرند؛ این دست مسائل به برنامه و مجریان لطمه خواهد زد.

این گوینده باسابقه توضیح داد: پیشنهاد می کنم مجریان اولا جسور باشند. ثانیا به تمامی مسائل مملکت مطلع باشند و ثالثا سعی نمایند که حتما سوالات مردم را بپرسند و در نهایت با دقت تمام بشنوند و از میان آنچه که کاندیداها مطرح می نمایند، سوال دربیاورند؛ نه اینکه سوالات از پیش معین شده را برایشان معین نمایند و بعد مجری در همان محور، سوال بپرسد.

او در ادامه درباره لزوم تربیت مجریان متخصص در صداوسیما، گفت: ما در صداوسیما باید از هر قشری مجریانی داشته باشیم و خود مجریان هم باید سعی نمایند در مسیری گام بردارند که در آن به تخصص برسند. اگر قرار باشد که یک مجری به تمامی رشته ها بپردازد، هم صداوسیما از حضور مجریان متخصص فقیر خواهد بود و هم خود مجریان در میان مردم نمی توانند اعتباری کسب نمایند؛ بنابراین هر تشکیلاتی مثل صداوسیما وقتی مجریان یا گویندگانی را به خدمت می گیرد باید به کنه قضیه پی ببرد و به استعداد آن ها دست پیدا کند؛ ببیند در چه زمینه ای می توانند کار نمایند بعد در همان زمینه آن ها را پرورش دهد و به کار بگمارد.

پیرایرانی در پاسخ به این پرسش که چرا کمتر از مجریان زن برای اجرای برنامه های سیاسی استفاده می گردد و چرا تا به امروز از مجریان زن برای اجرای مناظره ها بهره گرفته نشده است؟ مطرح کرد: ما نمایندگانی را از کشورمان در دفاتر صداوسیما در کشورهای مختلف داریم، اما هر چه می گردم از ابتدا ندیدم خانم ها را در این زمینه به کار بگیرند؛ خانم ها اکثرا گویندگان خبر هستند. مجری ها در فرستنده های خارجی وقتی با افراد صحبت می نمایند به تمامی مسائل یک مملکت آشنا هستند؛ برای مثال خانم کریستین امانپور را نام می برم که فکر می کنم از بسیاری از سران مملکت ها به جزییات مسایل مملکتی آن ها آشناتر است و می تواند سوالاتی را مطرح کند که خود فرد در برابر سوالش بماند و به خاطر بعضی از مسایل حراستی و امنیتی اصلا پاسخ ندهد. اینجاست که ما می توانیم نمونه بارزی از یک خبرنگار خانم زبده را ببینیم. امیدوارم که از خانم ها در این زمینه استفاده گردد. البته یکی ـ دو بار یادم هست که خانم شریفی مقدم در برابر آقای روحانی نشستند و سوالاتی را مطرح کردند اما خود من ناراحت شدم از اینکه سوالاتی مطرح می شد که مثل روز روشن است. خود خانم ها هم باید تلاشگر باشند و مطالبه نمایند و از مسائل روز سیاسی مملکت باخبر باشند. برای مردم برنامه ای در نظر داشته باشند، به میان مردم بروند و ببیند مردم چه می خواهند تا اگر در آینده به عنوان مجری مناظره در برابر کاندیداها قرار گرفتند، بدانند چه باید بپرسند.

این گزارشگر و گوینده باسابقه ورزشی درباره لزوم طرح سوالات جدی و چالش برانگیز توسط مجریان نیز گفت: بهتر است ما در قبال برنامه هایی که باید اجرا کنیم، مسوولیت داشته باشیم و فقط برطرف تکلیف نباشد. سوالاتی بپرسیم که حداقل نیم متر فراتر از قد مسائل سیاسی مردم باشد.

او اضافه کرد: خود من در کلاس های گویندگی و اجرا سعی می کنم این موضوعات را تفکیک کنم و به خانم ها و آقایانی که قصد دارند مجری و گوینده شوند اشاره می کنم که حتی وقتی در خیابان هم راه می روید، سعی کنید گزارش کنید؛ مثلا از تصادف، برخوردها یا حتی آشغال ریختن و ...؛ این ها وقتی گزارش می گردد ما از جملات و افعال مختلفی استفاده می کنیم و سطح سوالات را در جامعه تغییر می دهیم.

پیرایرانی در بخش انتهای مکالمه اش با وبلاگ مستند درباره شرایط این روزها و تاثیر کرونا بر زندگی شخصی و حرفه ای اش مطرح کرد: گزارشگر برنامه گردش و ورزش در شبکه ورزش هستم که روزهای آدینه پخش می گردد؛ سعی می کنم در هر جای ایران که هستم گزارش هایی را برای این برنامه ارسال کنم. برنامه روح پهلوانی را هم در شبکه ورزش داشتم که حدودا 30 برنامه اجرا شد. گاهی اوقات هم برای انجام گزارش کشتی به شبکه ورزش سیما و رادیو ورزش می روم.

او ادامه داد: در این یکی ـ دو سال هم که کرونا بود به همراه خانواده بیشتر در خانه بودیم اما من آدینه ها را بلا استثناء به کوه می روم و در کوهستان چون فضای آزاد است از ماسک استفاده نمی کنم اما سعی می کنم که مراقب باشم. با توجه به تغییراتی که در شبکه به وجود آمده است و تا به امروز دو ـ سه بار رییس شبکه عوض شده است، اما من هیچگاه سراغ هیچ یک از روسای شبکه نرفتم تا بگویم بر اساس توانایی هایم می توانم در خدمت شبکه باشم بلکه در انتظار هستم تا تهیه نمایندگان و همکاران اگر شد صحبتی با من داشته باشند تا بر اساس توانم با آن ها همکاری کنم.

پیرایرانی گفت: سفرها به انتها رسیده و سازمان صداوسیما هم اعزام ها را معوق گذاشته است اما من سعی می کنم مطالعه ورزشی ام در رشته های مختلف را داشته باشم و ورزش را هم انجام می دهم. به پیاده روی و سفر می روم و چند کلاس هم در اردبیل برگزار نموده ام. چهار نفر از گویندگانی که در کلاس من بودند، الان در صداوسیمای مرکز اردبیل مشغول به کار هستند. در این دوران هم سعی می کنم به صورت دورادور با عزیرانی که در سراسر کشور قصد دارند به سوی گویندگی و اجرا بیایند در فضای مجازی صحبت کنم و آنچه را که آموختم در اختیارشان قرار دهم.

منبع: خبرگزاری ایسنا

به "چرا مردم به یک مجری اعتماد نمی نمایند؟" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "چرا مردم به یک مجری اعتماد نمی نمایند؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید