معلم فداکاری که با کمر شکسته سر کلاس می رفت! - وبلاگ مستند

به گزارش وبلاگ مستند، گفت وگو با معلم بروجردی که عکسش از تدریس با کمر شکسته و خوابیده جلوی کلاس خبرساز شد.

به گزارش گروه رسانه های وبلاگ مستند، به نقل از زندگی سلام، وقتی به خاطر کرونا دست بچه ها از مدرسه کوتاه شد و خیلی هایمان در قرنطینه نشستیم، معلمان، کارشان را تعطیل نکردند و خانه را به کلاس مجازی برای شاگردهایشان تبدیل کردند. یکی یخچال خانه اش را تخته سیاه کرد و دیگری که به کرونا مبتلا بود روی تخت بیمارستان هم کارش را انجام داد. در این یکی دوسال، روایت های زیادی از عشق و ایثار معلمان شنیدیم، اما عکس تدریس معلم بروجردی با کمر شکسته و خوابیده کف کلاس، درس ایثار و فداکاری را دوباره یادمان انداخت که تمامی ندارد. به سراغ محمد کردی، معلم دبستان روستای شاهویران بروجرد رفتیم که تصویرش در حالتی که جلوی کلاس دراز کشیده برای همواره جلوی چشم مان است.

روز های اول مهر از روی دیوار پرت شدم

محمد کردی، معلم روستای شاهویران بروجرد بر اثر شکستگی مهره های کمرش مجبور به استراحت در رختخواب شده، اما عشق و علاقه به تعلیم و تربیت، او را از کلاس درس دور ننموده است. کردی درباره تصویر خبرساز درس دادنش در حالت خوابیده کف کلاس می گوید: اوایل مهرماه کلیدم را داخل خانه جا گذاشته بودم و هیچ کسی هم آن جا نبود. مجبور شدم از دیوار بالا بروم تا بتوانم در خانه را باز کنم، اما از بالای دیوار افتادم و مهره های کمرم شکست. 10 روز بیمارستان بودم و پزشکم گفت باید بین دو تا سه ماه استراحت مطلق باشی. من هم چندروزی استراحت کردم و با درخواست خودم به مدرسه برگشتم. چون دو سال، مدرسه ها تعطیل بودند و دیگر طاقت نداشتم که بچه هایم را نبینم. به مدرسه رفتم و عکس درس دادنم در حالتی که روی زمین خوابیده بودم همه جا پخش شد. آن عکس را یکی از همکاران از من گرفت و در گروه فضای مجازی همکاران گذاشت تا همکارانم ببینند و انگیزه بگیرند که بعد از دوسال به مدرسه بیایند و به صورت حضوری تدریس نمایند، اما نمی دانم چه کسی آن را در خبرگزاری ها و فضای مجازی پخش کرد.

از آموزش مجازی راضی نبودم و می خواستم حضوری درس بدهم

این معلم بروجردی از دلیل تصمیمش برای حضور در مدرسه می گوید: من معلم کلاس اول و سوم ابتدایی هستم. می بینم که دانش آموزانم در این دوسال آموزش مجازی خیلی ضرر نموده اند و خیلی از درس هایشان را متوجه نمی شوند. بعد از شکستگی مهره های کمرم، ما می توانستیم آموزش مجازی را ادامه بدهیم، اما خودم از این شرایط راضی نبودم. حتی می توانستیم یک معلم دیگر را هماهنگ کنیم که 2-3 ماه به جای من در کلاس حاضر گردد، اما بچه های کم سن و سال ابتدایی به معلم شان عادت می نمایند و چندماه بعد که دوباره خودم برگردم، دچار دوگانگی در آموزش و درس شان می شوند. وقتی تصمیم گرفتم به مدرسه بروم خانواده ام راضی نبودند، اما همکارانم یاریم کردند. آن ها هرروز دنبالم می آیند و من را به صورت درازکشیده عقب ماشین می گذارند و به مدرسه می برند و من هم جلوی کلاس همان طور خوابیده درسم را می دهم. آن اوایل بچه ها تعجب می کردند که چرا معلم مان روی زمین خوابیده است! ولی بعد از مدتی همه به این شرایط عادت کردیم. والدین هم خیلی لطف دارند. وقتی آن عکس منتشر شد خانواده ها به مدرسه آمدند و می گفتند که لازم نیست به مدرسه بیایی، ولی خودم قبول نکردم.

به جای یاری به من به مدرسه روستا ی مان یاری کنید

محمد کردی از عشق و علاقه به شغل معلمی می گوید: من 12 سال است که در آموزش و پرورش خدمت می کنم. وقتی می خواستم در آموزش و پرورش استخدام شوم دو تا پیشنهاد کاری داشتم که یکی شغل معلمی و یکی هم شرکت نفت بود که مطمئنا مزایای خیلی بیشتری داشت، ولی من آموزش و پرورش را انتخاب کردم تا شغل خانوادگی ام را ادامه بدهم. خانواده ما از مادر، پدر، عمو و... همگی معلم هستند و من هم بعد از شکسته شدن مهره های کمرم برای این که روحیه بگیرم به مدرسه آمدم. آقای کردی برای مصاحبه با ما یک شرط جالب هم داشت: بعد از انتشار عکس هایم همه جا از من به عنوان یک معلم فداکار یاد کردند، اما این فداکاری نیست. این وظیفه من است که سر کلاس حاضر شوم و هوای دانش آموزانم را داشته باشم. در این مدت خیلی از همکاران پیشنهاد دادند که به شهر بروم و در اداره آموزش و پرورش، کار کارمندی داشته باشم، ولی خودم خواستم که وظیفه ام را انجام بدهم. ایثار و فداکاری مال من نیست.

مال آن کسانی است که در زمان جنگ از زندگی خودشان گذشتند تا ناموس و خاک مان به دست غریبه نیفتد. در مصاحبه این را حتما بنویسید و در مطلب تان به آن اشاره کنید. آقای کردی ادامه می دهد: بعد از انتشار عکس ها از آموزش و پرورش و بعلاوه نمایندگان و مسئولان استانی تماس گرفتند و گفتند چه یاریی می خواهی که برایت انجام بدهیم؟ مشکل مهره های کمرم فقط با استراحت یا عمل رفع می گردد. من هم به مسئولان گفتم به جای یاری به من به مدرسه یاری کنید، چون بچه های روستا هیچ امکانات آموزشی ندارند.

اخبار گروه سایر رسانه ها صرفا بازنشر اخبار سایت ها و خبرگزاری هاست و وبلاگ مستند هیچ مسئولیتی در قبال آن ندارد.

بازگشت به صفحه رسانه ها